Η εφίδρωση είναι η αντίδραση του σώματος στη
προσπάθειά του να διατηρήσει σταθερή τη θερμοκρασία του όταν κάνουμε ποδήλατο. Είναι
μία υγιής αντίδραση του οργανισμού όταν ασκείται, δείχνει δε την απώλεια υγρών
(νερού) από τον οργανισμό. Η επίπονη όμως άσκηση και η ταυτόχρονη μεγάλη
απώλεια υγρών μπορεί να προκαλέσει αφυδάτωση και τελικά θερμοπληξία με τραγικά
και συνάμα επικίνδυνα αποτελέσματα για την υγεία του ποδηλάτη – αθλητή.
Η αφυδάτωση μειώνει τον όγκο του αίματος που
μεταφέρεται στον ανθρώπινο οργανισμό με αποτέλεσμα να μην μπορεί εύκολα να
ρυθμίσει την θερμοκρασία του ο ποδηλάτης και έτσι να χρειάζεται μεγαλύτερη
προσπάθεια. Επίσης αυξάνεται το ιξώδες του αίματος δηλαδή γίνεται το υγρό πιο
παχύ με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η μετακίνησή του όπως ήδη έχει αναφερθεί και
τελικά να καταπονείται ο ποδηλάτης. Τα αποτελέσματα δηλαδή της αφυδάτωσης είναι
πάντοτε αρνητικά στην απόδοση ενός αναβάτη και αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Όσο μεγαλώνει το χρονικό διάστημα της προπόνησης ειδικά εάν γίνεται στα όρια
τόσο αυξάνεται η κόπωση.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι ποια είναι η ποσότητα
που πρέπει να καταναλώνει ένας ποδηλάτης σε υγρά. Η σωστή ζύγιση πριν και μετά
από την προπόνηση μπορεί να μας βοηθήσει να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα. Εάν
λοιπόν το αποτέλεσμα της ζύγισης δείξει αύξηση του βάρους αυτό σημαίνει ότι
κατανάλωσε ο ποδηλάτης μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού και υγρών από ότι έπρεπε.
Το αντίθετο ισχύει εάν κατά τη ζύγιση βρεθεί να έχει σημαντικά μειωμένο βάρος.
Εάν η προπόνηση είναι διάρκειας μέχρι μία ώρα
τότε δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι λχ ηλεκτρολύτες γιατί μόνο με το νερό
είμαστε εντάξει. Μία κατανάλωση σε αυτή την περίπτωση με αναλογία 90ml
ανά 13
λεπτά κρίνεται ικανοποιητική. Εάν όμως η χρονική διάρκεια της προπόνησης
υπερβαίνει την 1½ τότε θα πρέπει να γίνει πρόβλεψη για φαγητό και υγρά καθώς
και προσθήκη ηλεκτρολυτών στο νερό.
